Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η μη παραγωγή πλούτου αλλά η διαχείρισή του. Αρα χρειάζονται θεσμικές - οικονομικές αλλαγές εκ βάθρων αλλά και κατάργηση νοοτροπιών πολλών δεκαετιών. Το ΔΝΤ δεν προβλέπει τίποτε άλλο παρά λιτότητα και οικονομικό νοικοκύρεμα, ας πούμε. Το ίδιο επιχείρησε ο Σημίτης το 1985-1987, το ίδιο και ο Αλέκος Παπαδόπουλος το 1993-1995. Οταν όμως έχεις ένα κράτος που υποκινεί τους πολίτες του να ακολουθήσουν το δικό του παράδειγμα κλεψιάς, ακατάσχετου δανεισμού, ρουσφετιού και μετακύλησης ευθυνών είναι προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα. Και αν λοιπόν η Ελλάδα είναι τόσο πολύ στο χείλος του γκρεμού, για 29,5 δις που είναι οι άμεσες ανάγκες της και με το 115% χρέος, οι Βέλγοι με τα 60 δις και το 150% χρέος γιατί δεν τρώνε βρεγμένη βέργα όπως εμείς; Οι Βρετανοί και οι Ιρλανδοί με το πολλαπλάσιο εξωτερικό χρέος γιατί δεν τραβιούνται από το αυτάκι; Οι Ισπανοί με το 20% ανεργία και το ίδιο έλλειμμα γιατί είναι πιο Ευρωπαίοι και κύριοι; Η Ευρώπη δεν θα είναι πιο ήπια αλλά μπορεί να ελέγξει που πάνε τα λεφτά της. Αλλά, θα μου πεις, όταν παριστάνει ότι δεν γνώριζε τις μίζες των γερμανικών εταιριών προς τρίτες χώρες για προώθηση των συμφερόντων τους, για τη δική μας παιδική χαρά θα ενδιαφερθεί; Εμείς θα πληρώσουμε το μάρμαρο, καμιά θεσμική αλλαγή δεν θα γίνει, αυτοί που οφελούνται θα συνεχίσουν να πλουτίζουν και η ζωή θα συνεχιστεί όπως την γνωρίζαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου