Έλειψε ο κ. Βαλασσόπουλος από το "Εδώ Βερολίνο" της "Ε" για μία εβδομάδα και επηρμένα καυχιέται ότι κόντεψε να γίνει εμφύλιος. Και μετά, αντίθετα από το γνωστό, διαδραστικό και όμορφο τρόπο που συνήθως περιγράφει τη ζωή στο μάλλον πανέμορφο (δεν έχω μέχρι τώρα την τύχη να ταξιδέψω όπως ο Βυθούλκας μου) Βερολίνο, ένιωσε την ανάγκη να υποστηρίξει τους Γερμανούς στα πρόσφατα ρατσιστικά που αντάλλαξαν οι δύο χώρες.
Ωραίο αυτό το επιχείρημα ότι όλοι οι Έλληνες δεν είμαστε κλέφτες όπως όλοι οι Γερμανοί δεν είναι φασίστες (οι υπόλοιποι μισοί δηλαδή αντιστρέφονται σε ένα όμοιο 50-50;) αλλά διερωτώμαι: Στην παραμονή του εις την δροσερή Εσπερία, μπήκε ποτέ στη διαδικασία άραγε να υποστηρίξει ότι η ζημιά που προκλήθηκε έχει στην από εδώ πλευρά και καποια βάση; Εννοώ, μπήκε μέχρι τώρα στη διαδικασία να εξηγήσει σε ποιο επίπεδο ζωής έχουν ξεπέσει οι Έλληνες, ή καλύτερα σε ποιο επίπεδο (εάν μπορούμε να το μετρήσουμε τότε...) θα βρίσκονται σε δύο χρόνια από τώρα; Ανεύθυνοι Ελληνες, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Βρετανοί βγαίνουν στους δρόμους και από παντού βάλλονται για την ανευθυνότητά τους να θέλουν να κρατήσουν το ελάχιστο εργασιακό κεκτημένο που ξέχασαν παλιότερα να τους αφαιρέσουν τα κάθε λογής αφεντικά τους.
Όχι βέβαια. Είναι ντροπή ασφαλώς που έχουμε 550.000 δημοσίους υπαλλήλους (και όχι 1 μύριο αγαπητή Γκιλοτίνα) και πρέπει να απολυθούν αφού αποδεδειγμένα είναι άχρηστοι και κηφήνες. Αλλά είναι τραγικό που στους δημοσίους υπαλλήλους των Πανεπιστημίων (επειδή χρωστά το κράτος 33 εκατομμύρια) διακόπηκε η πρόσβαση στις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες μεγάλων εκδοτικών οίκων. Ανακούφιση και εσύ βέβαια που είσαι Βερολινιώτης. Δεν χρειάζεται να το περάσεις αυτό φίλτατε Παναγιώτη, ούτε και ο Βυθούλκας.
Επειδή στην τριτοκοσμική Ημιανατολία που ατύχως γεννηθήκατε χθες βγάλαμε Αλκαίο, σίγουρα ο Βυθούλκας θα ντρέπεται όταν πάει Όσλο με τα λεφτά του Πανεπιστημίου του. Τι θα πει στις κουλτουριάρες για το ξεπεσμένο επίπεδό μας, ε, τί;
Είναι να λυπάται κανείς. Για εσάς, εμένα και ολόκληρη την Εουρώπα... Γιατί όταν όλα θα καούν (που το εύχομαι ολόψυχα), θα είστε τα πρώτα θύματα. Και αυτό με χαροποιεί αφάνταστα!
Τ.C.
Cloudbusting, Waking the Witch, Hounds of Love, Jig of life. Σειρά έχει το Waking the witch ή το Mother stands for comfort (που είναι καταπληκτικό κομμάτι);
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάλογα με την περίσταση. Το πιθανότερο είναι να ακολουθήσει το And Dream of Sheep, ή επειδή είμαι πολύ κυκλοθυμικός να το γυρίσω ακόμα και στο Moving. Επειδή όμως θα είναι Δευτέρα και θα μισώ τη ζωή μου, θα καταλήξω στο Houdini... (χαίρομαι που την λατρεύεις κι εσύ...))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα live της που έχω δει σε βίντεο είναι μοναδικά. Πραγματική καλλιτέχνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το Moving καταπληκτικό κομμάτι είναι. Αλλά η ψυχολογία μου παραπέμπει στο Breathing
Η χαρά είναι αμοιβαία.
Κι εμένα αλλάζει κάθε εβδομάδα. Είμαι σε ...Sunset (Aerial) mood, τέσσερα λεπτά καταθλιπτικού πιάνο-τζαζ και δυόμισι ακόμη με ένα ποπ - φλαμένκο πρελούδιο. Και τι δεν θα έδινα να την έβλεπα live. Αλλά μία tour έκανε το 1979 και μετά φεύγει κι έρχεται αυτή η μάγισσα στη ζωή μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή